Wczesny piątkowy poranek, Oleńka wstała, zaczęła szykować się do szkoły, zajrzała do plecaka i stwierdziła:
- Nie mogę iść dzisiaj do szkoły.
- A czemu?
- Bo mam straszny bałagan w plecaku.
- To dobrze córeczko, że tak wcześnie dziś wstałaś, masz jeszcze dużo czasu, żeby uporządkować ten bałagan.
Chyba nie takiej odpowiedzi oczekiwała:)
Odebrałam Olusię ze szkoły i wracałyśmy samochodem, w tym czasie do domu gromadnie wracała też gimnazjalna młodzież. A młodzież jak to młodzież szła i chodznikiem i ulicą, mocno nieostrożnie. Moja panna popatrzyła na to i powiedziała:
- Czy oni oszaleli, tak iść całą ulicą? Przecież to niebezpieczne.
Któregoś wieczora panna nakręcona na bycie idealną stwierdziła:
- Od dziś będę grzeczna, lekka i zwiewna.
I jeszcze stary tekst, który ostanio często kołacze mi się po głowie:
Mamusiu, a jak się zakocham to jak o tym powiem zakochankowi?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz